Ο πολύς, η πολλή, το πολύ.

Πρέπει να ξεχωρίσουμε το επίρρημα "πολύ" από το επίθετο "πολύς, πολλή, πολύ".

Στην πρώτη περίπτωση (επίρρημα), η λέξη "πολύ" χρησιμοποιείται για να προσδώσει έμφαση στο νόημα που εκφράζεται από ένα επίθετο, μια μετοχή ή από το ρήμα της πρότασης. Παραδείγματα: "πολύ ωραίο γλυκό", "πολύ μου άρεσε το γλυκό", "τα γλυκά είναι πολύ επιζήμια για τα δόντια". Στην περίπτωση αυτή, είναι άκλιτο (γράφεται πάντα "πολύ").

Στη δεύτερη περίπτωση (επίθετο), η λέξη "πολύ" είναι το ουδέτερο του επιθέτου "πολύς - πολλή - πολύ" και βεβαίως κλίνεται, ανάλογα με το ουσιαστικό που προσδιορίζει. Παραδείγματα: "πολύ γλυκό μου έβαλες", "πολλή ώρα σου πήρε για να το ετοιμάσεις", "και γιατί τόσος πολύς κόπος, αφού χαλάει τα δόντια"!